geceden günden

aynı ayininin uğultulu kıskacındadır gece
duyuldukça artan
kıstırılma korkusu,
avcuna örtüsüzce bırakılmış, gizli bir mektuptu
sonralar
hiç gelmeyecekti
beklediğin ışıklı günsonları
meltemler kaoslarla
çökerdi bu kente
elde bir yere varmayan adresler
gece vakitleri
karartılmış istanbul,
yakılmış kitap kokularını anımsatır;
yorgun evsiz ayyaşların yüzü
"o zaman gömdüğümüz kitaplar çiçek açtı" der bezgin hatıralar

istanbul
artık sevda kenti olur hep
gidilesi, günden kaçılası!
güçsüz bir aşkın şiiri
hep yarım kalır.
elde kadeh
sabaha vuran yüzünü görürsün camda
buğusunda günü karşılarsın;
dışına taştığını bile bile.
yazılmamış
aşk mektuplarıdır istanbul
kadın kokusudur,
gece vakti unutulan defterin
kara kapağıdır
okunmuş güncelerin göz yaşıdır
gitmeyi istemekle
kalmak için yalvarmak
aynı kara yazgının
düşman kardeşidir
kanındandır ama
kanını akıtmak isteyen de odur
iki tenha arasında
yüz yüze kalmış,
bir gece vakti
birlikte ıslanmışısınızdır.
birileri bunu unutur,
yok sayar!!!!!!!!!!!!
imkansızın hecelenişine titrer için
dokunmaya kıyamadığın yüzden
korkarsın
güne uyanamamaktan

güz gelir,
kanını besleyen kadın gider
ıslak beden resitallerinde
ağlamak mıdır;
apansız sevişme midir teninin yanışı?
kim bilebilir
imkansızı heceleyenlerden başka...
ağlamaklı görürsün
kendini kaldırımda boylu boyunca
burası istanbuldur;
her şeklin bir özeti,
anlamdışılığın esrimesi vardır.
kanattığın kent
kardeşinin kanıdır
üstüne bulaşan sombaharları
ölesiye seversin
ve artık hep gecelerde bulursun
aynada yitirdiğin aksini..