bir-iki-üç tıp

sessizliği konuştur hadi!
kendine uy
bir türlü geri gelmeyen o mevsimden sonra
hadi rengini bul bu karanlıkta!
uykunu verdiğin o yüze seslen; nasıl da değişmiyor bakışları...
aynı çöl iklimindesiniz ama o üşümüyor senin gibi.
ne çok sözcük bulacaksın içinde
duyulmayan duyurmadığı...
sigaran kendi kendine sönerken tek bir ışığın bile sızmadığı o tenhada
birileri çok sevecek mevsimleri
okuduklarını masal sanacaklar
rahat uykuları olacak geceye gebe kalmayacaklar
şaşkınlığına bahaneler uyduran çocukların olacak
avuçlarında doğurduğun kara yazgılı...
hadi duyur sesini karanlığa!
senden rengini çalan bir gömüt gibi karşında duran karanlığa...
gözlerini kapayıp açınca geçecek sandığın acı, öz be öz mevsimin olacak
umut masallarındaki kahramanlara aşık çocukları seveceksin...
senden uzakta duran bakışlarının değdiği yerlerde arayacaksın geçmişini..
bulamadığın yerlerde mavi tuzaklar bekliyor
hadi doğur bütün yalancı çocukları...
içleri kan toplasın yalan masalları olsun.