sözcüklere sığmayacak kadar uzun,dün gibi yanıbaşımda yokluğun...bir yıldır yoksun.ömrümden çalan saatlere sözüm yok.ama sensiz bir dünyada yaşamak neye benziyor? sen de bunu bilmiyorsun.annem,,,
kalbimin neden çölleştiğini dillendiremiyorum.yüzüme bakıyorlar.sanki sen hiç olmamışsın gibi...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
8 yorum:
okurken içim burkuldu anneme çok düşkün biri olarak benim başıma gelirse diye düşündüm ...
annem diyalize gittiği zamanlarda yokluğunu hissedememek bile zor ... özlüyorum .. allah sabır versin canım ...
hayata dair çok ağır bir acı ...
sevgiyle kal ....
Sabır demekten başka ne gelir ki elden...
teşekkür ederim. zaman geçer ve iyi gelir diyorlar... kimbilir belki haklıdırlar...yokluk öğreticiymiş..bunu anladım.ama acı denen şey ince bir hastalık kalbe yapışık duran.
kimsenin elinden başka türlüsünün gelmeyeceğini ölüm öğretiyor bize.
hele ki anne... her düştüğünde gidip deizlerine başını koyduğun anne... onun gidişi hiç bir gidişe benzemez...
buz gibi bir hava.
gri, karanlik.
yarisini savas yemis kilisenin.
bir yanda ozgurluk, ote yanda yoksunluk varmis.
ama cay da varmis.
tesekkurler cikmazlarin perisi!
nasıl can parçalayıcı bir acı, tahmin edebiliyorum. ebediyete uğurladığın biriciğinle dünyaya geliş tarihimiz yıl hariç aynı. aynı günün çocuklarıymışız biz. bu arada çk güzel bir blog olmuş, kelimelerine ve yaratıcılığına sağlık.
ömrün uzun olsun...güzeldir altı nisanlılar...açıktır sözleri. bir kaç kişi daha tanıyorum. hayatta bir renk gibidirler.teşekkür ederim
Keske hic olmasa dedigim bir ortak noktamiz var; ikimiz de annelerimizi Nisan ayinda kaybetmisiz. Ve bugün benim annemsiz ilk anneler günüm. Her ne kadar gecici de olsa onsuzluk cok zormus, cok...
Yorum Gönder