Söz vermiştim kendime, yazı bile yazmayacaktım. Yazı yazmak da, bir hırstan başka ne idi? Burada namuslu insanlar arasında sakin ölümü bekleyecektim; hırs, hiddet neme gerekti? Yapamadım. Koştum tütüncüye, kalem kağıt aldım. Oturdum. Adanın tenha yollarında gezerken canım sıkılırsa küçük değnekler yontmak için cebimde taşıdığım çakımı çıkardım. Kalemi yonttum. Yonttuktan sonra tuttum öptüm. Yazmasam deli olacaktım.
Sait Faik
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
3 yorum:
Ne kadar incelikli bir yuva burası. İyi ki yazmış, iyi ki hatırlamış, iyi ki anmış dedirten. Mutfakta Zen'in linklerinde olmaktan mutlu olur umarım diye düşündüren...
teşekkürler.sizinle yıllar önce yazıştığımızı,mutfakta zen grubunda sessiz bir üye olduğumu anımsatmak isterim.antalya tutkusuydu yollarımızı kesiştiren.yeniden, hem de böyle güzel sözcükler dahilinde görüşmek ne mutlu
yerine koyacak daha iyi bir şeyimiz olmadıkça yazmaya mecburuz. bu bir dertleşme hali. kendinden kaçma olduğu gibi
kendine kaçma da olablir bu.
yerine ne koyabiliriz diye düşünüyorum... bir çocuk babası olmak olablir:):)
Yorum Gönder