TEZER ÖZLÜ

Elektroşokun başlangıcı ve bitişi vardır.Ve ortası yoktur.İnsan için, hasta insan için.Ama ben o ölüm ortasını yaşadım.Ve işte şokun tam ortasındayım.Elektroşok verilirken düşünüyorum ve duyuyorum :
“….İşte şimdi olaylar o denli ileri gitti ki, bana elektroşok veriyorlar/belki de beni elektroşokla konuşturma yöntemine gidiyorlar/doktor eve gelmiş olmalı/üstelik elindeki şok gereci garip bir gereç/tahta bir boyacı sandığı gibi/kimbilir belki de elektriği iyi ayarlayamadı/ya da kent ceryanı işte/yükselir alçalır/ve öldürür insanı/ve işte beni şimdi evimde şok komasına soktular/konuşturmak mı istiyorlar/kocam gerçekten aldatılıp aldatılmadığını öğrenmek mi istiyor/aldatılsa ne olur aldatılmasa ne olur/konuşturuyorlar mı/konuşuyor muyum/bana bunu yapmamalıydılar/bir gizlim yok ki/hepsine her zaman hastayken de iyi davrandım/kimseye bağırmadım/kimseye saldırmadım/acıları kendim çektim her zaman/öleceğim de ne olacak/ölsem ne olur/ama şokun derecesini çok kaçırdılar/işte elektriğin dişlerimdeki metal dolgulardaki titreşimini duyuyorum/dayanılır gibi değil/böyle şoklar altında ölenler olduğunu biliyorum/bunları bana anlatmışlardı/hastanelerde dersleri dinlerken duymuştum/öğrenmiştim/başımda Süm var mı/olamaz/annem erkek kardeşim kocam/şok içinde onların başımda olduğunu anlıyorum/doktorun da kim olduğunu biliyorum/biraz sonra gözlerimi kapayınca öleceğim/artık uğraşacak kimseleri kalmayacak/istedikleri ne/yaşamımı elektrikle bitirecek kadar/kızmıyorum/salt iyiliğimi istiyorlar/doğal bir olay mı bu/yaşayarak düşünerek yaşanacak olay mı bu/belki de doğal “
-Ölüyorum, devrimci mücadeleyi bensiz sürdürün, diyorum. (Ne 12 Mart döneminde, ne öncesi ne de sonrası devrimci mücadele içinde kendime bir yer vermiş değilim.Düşünce ve davranışlarım küçük burjuva özgürlüklerinin sıkıcı sınırlarını yıkmaktan öte bir anlam taşımaz.)
tezer özlü...............................................

GÜZÜN YÜZÜ

bir güz vakti ardımızda kalacak dersaadet...
ardında sadece bir esinti..
yüzleri anımsayacağız
bir başka kentte yine kendimiz olmanın ^ umutları
bavullara sığmayacak acılar
en ağırından başlayıp boşaltmaya
incecik bir yağmura dönecek yüzümüz
buğusunda kalacağız dersaadetin
gitme diyen sesinde;
aşınmış, yıpranmış, güzelliğini duvardaki sarı fotoğraflarda arayan bir kadının kırıklığı kalacak
kaybettiklerime alışamadan
siz nereye diyecek: ağlamayacağız;güz gülmelerin vaktiyle gelecek

rekor

lev,şeşe ve hiç için

hiç kimse ve biz bile bilmeden... gözlerimizde akmadan kuruyan yaşlar varken

yaşam, evet en çok o zaman yaşanmıştı.

artık melekli kulelerden ne hüzün

ne de kaçıp gitmeler bakıyor

uzatıp

bembeyaz boynunu...

kalabalıktık bir şiir kadar çok....

uzun

bitimsiz ve yarına açık pencereden

içeri uzanan

rüzgarda üşümenin

en güzel olduğu

zamanlardı onlar

her şeye gücümüz yeterdi; çoktuk; ölümüneydi

dostluk

yerimizden bile kalkacak gücü o eski

esintide bıraktık

danslar edip

kadehe vuran ışık gibi bir rüyaya inandırdık ya birbirimizi

en büyük suçumuz buydu

kimse kıramadı rekorumuzu

kalp kırmaların, acıları yok saymanın

...altından kalkamadık..

yalnızca biri

evet en yüreklisi

kalkıp

pencereyi kapadı;

rüya

yandı bitti kül olduk

Yağmur çiseliyor, korkarak yavaş sesle bir ihanet konuşması gibi.
Yağmur çiseliyor, beyaz ve çıplak mürted ayaklarının ıslak ve karanlık toprağın üstünde koşması gibi.
Yağmur çiseliyor, Serezin esnaf çarşısında, bir bakırcı dükkânının karşısında Bedreddinim bir ağaca asılı.
Yağmur çiseliyor.

Gecenin geç ve yıldızsız bir saatidir.

Ve yağmurda ıslanan yapraksız bir dalda sallanan şeyhimin çırılçıplak etidir.
Yağmur çiseliyor. Serez çarşısı dilsiz, Serez çarşısı kör. havada konuşmamanın, görmemenin kahrolası hüznü Ve Serez çarşısı kapatmış elleriyle yüzünü.
Yağmur çiseliyor. ...

aşağıda bu güzelim şiirin mükemmel bir yorumunun videosu var..görmeyen,unutan,unutturulmuş yığınlara inat hala geçmişin hesabını görmeye çalışan, üstü alelacele kapananları açan birileri var

eski daktilom

zaman hırsız gibi dahil olup yaşamın kenar köşesinden bir yerine,içeride ne varsa kayda değer alıp götürüyor.soluk kısa ve acı bir buğu sadece.içten dökülenle yok sayılanın birbirine girdiği,artık düşünmenin bile anlamsız kaldığı bir zaman diliminde kendi kendine yetemeyen,kendi kendiyle yetinmeyen issiz izsiz bir gölge bırakıyor.

adı bile olmayan sadece alıp götürdükleriyle giderek irileşen bu kalp beyin kaosunda sadece düşünmenin yersiz olduğunu görmeyen bir sürü göz inadına akıl diyor..akıl kimbilir kaç kere terk edildi bu bedende!..

yok saymak ve hiçe eklemek aynı şeyse aslında bir o kadar da gerçek olanın ve içe işleyenin ta kendisi...

çok yalnız ve kimsesiz kalan parçalarımı birbirine yapıştırdım kocaman bir hiç çıktı ben olamadım bir türlü.

başım da sonsuz ağrıyor nereye dönsem yokluk.her şey eksik çok şey fazla.gel de kaosu yok say da yoluna devam et.karanlıkta biri var sanıyorsun kuyuların dibine yansıyan sadece kendi yüzün.

avunduklarınla yetin diyor bir ses....

bu kez verilecek cevabın çok gecikiyor.parçalarım'sız(lar)ım hepsi bu